Marc Brees est né à Bruxelles.

Son parcours passera par

la caricature politique, les décors de théâtre, le monde captivant du papier peint et finalement celui de la publicité, de l’évènementiel et de ses nombreuses autres disciplines.

C’est en 1975 qu’il a exposé pour la première fois sous

la pression amicale d’un galeriste bruxellois:

Roger Bar. (Galeries L’Escalier et La Grande Jatte)

D’emblée le succès fut au rendez-vous même si ces premiers balbutiements, d’autodidacte, manquaient d’assurance.

La créativité naissante avait su toucher la critique et le public.

Les expositions personnelles et la participation à des salons d’ensemble s’enchainèrent avec un succès discret mais grandissant.

Les compositions tenantes d’un certains surréalisme et de sentiers voisins abordent les thèmes de la vie, de l’amour, de la nature et de la mort. Ses univers sont pleins d’incertitudes mais l’espoir persiste.

Les titres sont souvent symboliques, en forme de charades, d’énigmes.

S’ils sont parfois mordants

ce n’est que pour dénoncer quelques impostures humaines.

La majorité de ses tableaux sont accompagnés d’un texte complétant la démarche créative initiale et en permettant, le plus souvent,

le "décryptage".  

Il est toujours aussi incisif en soulignant, çà et là, nos passions, nos rêves, nos égarements passager ou profonds.

Marc Brees is in Brussel geboren.

Hij begon met politieke caricatuur, theater decors, vervolgens leerde hij de fascinerende wereld van het behangpapier kennen om te eindigen in de publiciteit met haar talrijke vertakkingen. De behoefte om te tekenen en te schilderen was het leitmotief in zijn leven.

In 1975 stelde hij voor het eerst tentoon onder de vriendelijke druk van een Brusselse galerijhouder: Roger Bar. (Galeries L’Escalier et La Grande Jatte)

Het succes was meteen op de afspraak ondanks het feit dat zijn autodidactische stappen een gebrek aan zelfvertrouwen inhielden.

De onderwerpen waren soms ietwat saai, maar de ontluikende creativiteit wist de critici en het publiek te motiveren.


De persoonlijke tentoonstellingen en de deelname aan expo's volgden elkaar met een groeiend succes snel op.

Zijn penseelhaal kreeg vaste vorm.

Zijn surrealistische en aanverwante werken vertalen thema's zoals het leven, liefde, de natuur en de dood. Twijfels alom, maar hoop doet leven. De meeste van zijn doeken brengen een verhaal. Wat de titels betreft, worden de woorden vaak dubbelzinnig gebruikt.

De titels zijn vaak symbolisch en raadselachtig en soms bijtend om de menselijke gebreken in beeld te brengen.

De rode draad blijft incisief en onderstreept hier en daaronze passies, onze dromen en onze tijdelijke of zware uitspattingen.